در ساحلی دور از شهری بزرگ، مردی به نام علی زندگی می‌کرد. او یک مرد خوش قلب و ساده‌ بود که همیشه به دنبال انجام کارهای نیک بود. هر سال در ماه محرم، علی به همراه خانواده‌اش به سفری مذهبی می‌رفتند تا در مراسم اربعین شرکت کنند. اربعین، روزی است که مومنان به کربلا می‌روند تا به یاد شهدای کربلا و امام حسین علیه السلام قدم بگذارند. علی هر سال در این روز، با دلی پر از عشق و ارادت به امام حسین علیه السلام وارد مسیری طولانی می‌شد. یک سال، علی تصمیم گرفت تا در اربعین به یک کار خیر

چلو گوشت قمی را یک اصفهانی خورد. یک روز در پیاده روی پسر قمی به حمام رفت و در راه برگشت به موکب، یک پرس چلوگوشت گرفت و وارد موکب شد و گفت: داییِ! من این پرس چلوگوشت رو استدم(گرفتم)  میزدم اینجی میرم بدر…. این رختم خشک شد و بعدش میام این نونمو(غذا) می‌خورم. پسر قمی رفت بیرون و بعد از ۲۰ دقیقه وارد موکب شد و گفت: داییِ! چلو گوشت ما شُتُو شد(چی­شود)؟ درهمین هنگام بود که پسر اصفهانی با لهجه باحال گفت: اه! چلو گوشت تواِست مِن خوردمِش -داییِ! نوش جوند می‌خواستش مال ما یه لقمه میزاریو…. (آقا نوش

آخ آخ ما یک ثانیه هم آرامش نداریم این زائر هنوز از روی ما رد نشده زائر بعدی پایش را محکم بر روی ما می گذارد. ما در سفر اربعین با خاکهای دیگری هم آشنا شدیم. خاک هایی از کشور و شهر و استانهای دیگر خاکهایی که اول بار دوست نداشتند بر روی جایی بنشینند. این داستان را از زبان خاکهایی میگویم که روی چادر یک زائر نشسته بودند. یک روز زائری برای برداشتن وسایل خیلی زیادش خم شد و ما روی چادر آن زائر فرود آمدیم اول همگی ترسیدیم و گفتیم آیا کجا می خواهد برود؟ خلاصه یک روز تو

به عمودهای آخر که میرسم نمی دانم خوشحال باشم یا غمگین. گریه کنم یا بخندم نمی دانم بالا را نگاه کنم یا پایین را…. خوشحالم که رسیده ام به وصالت و غمگینم که این روز هم بر چشم بر هم زدنی می گذرد و انتظار دوباره فرامی رسد. گریه میکنم باورم نمیشود که باز هم کربلای تو را دیده ام و میخندم از سر شوق…. بالا را نگاه میکنم تا اگر عمری نماند چشمانم سیر باشد از بین الحرمین زیبایت کاروان دختران اربعین ساز / خاطرات اربعین و سرم را پایین می اندازم از شرم گناهانم….. باز هم خواستی تا بیایم